Zbrodnia Ikara

Jaką to straszliwą zbrodnię popełnił Ikar? Dlaczego "Ortega i Gasset" pisali razem zamiast każdy z osobna?

I po co przerwa w nazwisku Tetmajera?  Dziwni jacyś Ci ludzie, nie? Nie będę oryginalna pisząc, że czytelnictwo spadło na łeb na szyję, zleciało jak ten biedny Ikar i rozbiło się na kawałki. Jeszcze niedawno (pewnie zanim zmieniłam kod z przodu) ludzie przynajmniej wiedzieli, kto jaką książkę napisał i o czym ona traktuje. Teraz autorzy niepiszący o brokatowych wampirach albo ciapowatych studentkach mających orgazm o patrzenia na szarego pana są nieznani, zapomniani, wyrzucenie gdzieś daleko poza nawias. Co bardziej ambitne jednostki poczytują Paulo i jego złote myśli o tym, że woda jest mokra a koń jaki jest, każdy widzi.

Ludzie czytający są dziwakami i nolajfami. Wszystko stanęło na głowie i teraz już nie jest wstyd, że się jakiejś książki nie przeczytało, teraz  to w sumie siupa, że się czyta. Patrzę, widzę i płaczę nad tym, że wszyscy wiedzą, kto to jest Siwiec (Natalia, nie Marek) ale na palcach jednej ręki można policzyć, kto ogrania kim był McLuhan, chociaż co drugi bredzi o globalizacji i globalnej wiosce i żłopie kawunie ze starbunia. Nie wiesz, kto to? Strzelaj! Ale nam strzelać nie kazano - kolejny kulturowo umocowany żart trafia w w próżnię.

P.S. tekst o Ortega y Gasset jest autentykiem. Żeby trochę zaspokoić moją próżność wrzucam ekskluzywną fotę ze sklepowego lustra w klimacie Anny Kareniny 

zuzANNA Karenina - zapewniam, że na żywo skojarzenie było wyraźniejsze :)

Nagroda i Karma

Czy wierzyć w Wielką Równowagę Wszechświata i w to, że każda akcja powoduje reakcje (no, tu akurat fizyka się wtrąca ale ciii), że to co daje do mnie wraca? Patrząc na ilość codziennych problemów równowaga jest równie stablina co trójnoga salamandra ( przecież mamy tendencje do niedostrzegania małych radości a rozwlekania wszelkich negatywów do rozmiaru długu publicznego) ale uwaga: wierzę, że dziś spotkała mnie nagroda. Nagroda za ten wariacki tydzień, za jazdy z samochodem, za krew-pot-łzy z siłowni. Przeczucie, każące pojechać do outletu nie zawiodło i oto jest Szczęśliwą Posiadaczką Absolutnie Niezbędnych Niezbędności czyli:

• zestawu do tworzenia uniesionego kucyka w stylu lat '60
• uroczej, diamentowej kolii, na widok której sama Marylin jako Lorelei Lee by zemdlała
• uroczą torebeczkę pokrytą płatkami róż
• branzolete w pawie pióra - żeby nie było pawia
• hajtekowe i odjazdowe metaliczne naklejki na paznokcie, przez które pewnie nie będę mogła garów zmywać
• metaliczne, srebrne, skórzane sandały

Kwota wydana na wszystko: 69 PLNów

Jak tu nie wierzyć, że to nagroda???

Obciskające majtasy

Dziś rozpoczynam cykl dzielenia się obserwacjami. Proste, z życia wzięte, bez zadęcia i szukania filozoficznych podtekstów. Dzisiejsza zainspirowana jest bielizną korygującą, ale sięga dalej, znacznie dalej - takie tam ukryte przesłanie w gadaniu o majtach.

Przemyślenie uderzyło we mnie jak gram z jasnego nieba w toalecie złych, kapitalistycznych złotych luków w sobotni wieczór, kiedy to kultywujemy tradycje i obrzędy (może o tym coś napisać?) związane z sobotnim wyjściem na imprezę lub regularną najebką (kwestie nomenklatury zostawiam otwartą). Czekałam na Doris

i nieco bezrefleksyjnie patrzyłam na dziewczę poprawiające swój makijaż, a właściwie kładące kolejne warstwy szpachli na lico i nagle świadomość ożyła i dotarło do mnie co zobaczyłam. Dziewczę, poza makijażem  składało się z kilkunastu oponek. Miało biust, pod biustem drugi biust ale biegnące dookoła pleców, pod bonusowym biustem kolejny biust i jeszcze kolejny. Gratisowe biusty wylewały się ze spodni biodrówek o łonowym charakterze. Może to płytkie, może okrutne ale pomyślałam dlaczego to dziewczę skupia się tak na pierdylionowej warstwie cienia całkowicie ignorując swój korpus? Dlaczego nie kupiła sobie obciskających galotów albo gorsetu?

I wtedy pojawiało się podsumowanie: Ludzie, dla których bielizna korygująca jest absolutną koniecznością całkowicie negują jej istnienie! Wypierają ze świadomości jak złe wspomnienia. Natomiast osoby, które potrzebują ewentualnie wciągnąć brzuch na skutek ciąży spożywczej zastanawiają się czy nosić razem gorset, majty, leginy i może jeszcze dorzucić rajty.

I tak oto dobrnęłam do drugiego dna - dlaczego Wewnętrzny Krytyk drze ryja i krytykuje Cię jeżeli masz coś do powiedzenia, do pokazania, do stworzenia lub zaprezentowania i jego wywody sprawiają, że nie wychylasz się przed szereg  bo " chyba jednak nie jestem aż tak dobra"? I dlaczego tek sam Krytyk siedzi cicho jak mysz pod miotłą, gdy wszystkie Gwiazdy ze Spalonego Teatru pchają się na afisz nie mając nic do zaoferowania?

P.S - Nie mam nic do Dziewczęcia z obręczami. Po prostu ona sprowokowała ciąg myśli

Negator bielizny korygującej

(za http://www.vibrantnation.com)

Osoba bezwzględnie potrzebująca bilezny - za Triumph International

Dzień Pierwszy czyli narodziny w bólach

Ile zmian musi zajść w życiu żebym w końcu zabrała się do zrobienia czegoś, co chodziło mi po głowie od dawna, bardzo dawna? Właściwie to od tak dawna, że zakładając dziś bloga nie jestem już nawet późnym naśladowcą, tylko opóźnionym maruderem. Ale skończyły mi się wymówki, usprawiedliwienia i wykręty, samo postawienie bloga okazało się być żenująco proste i zwyczajnie nie mogę się dalej oszukiwać, że nie mam czasu.

Dziś, w piękny, słoneczny, marcowy dzień, po niemal słoniowej ciąży i okresie inkubacji nardził się mój blog.